یک آسمان مه (شعری از مظهر)

شعر و عرفان

یک آسمان مه (شعری از مظهر)

خداداد
شعر و عرفان

یک آسمان مه (شعری از مظهر)

 

مظهر:

 

آسمان  هر  شب  به  ماه  خويش  نازد مي نداند                           

 تا سحر گه خفته با يك آسمـــــان مه در زمينم

تا  ترا ديدم بتا ، ني  كـــــــافرستم  ني  مسلمان                                    

 روي و مويت كرده فارغ، یکسره از  كفر و دينم

دل  ترا  بيند  به  من  آهسته  گويد:  « قل هوالله»                                           

  راست  مي گويدتويي   «الحمد رب العــالمينم»

بر يمين  و  بر  يسار م ساغر  و  مطرب    نشسته                                            

  زان  سبب  افتان  و  خيزان بر يسار و بر يمينم

 

 



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:







تاريخ : پنج شنبه 25 فروردين 1390 | 23:19 | نویسنده : خداداد |
.: Weblog Themes By Slide Skin:.